Ik vind, jij vindt of vind je van niet? Er is een beetje voorbarige commotie over het al dan niet wenselijk zijn van het afschaffen van de d/t-regel . Spelling zou toch al vanzelf gecorrigeerd worden door ‘app-jes’ en spellingcorrectors. De jeugd heeft er lak aan, aan die regeltjes en dus kunnen we die even zo goed overboord kappen.
Maar is dat wel zo?
Natuurlijk evolueert alles en moeten we de extra’s met een warm hart onthalen. Maar het ‘nadenken’ over iets zonder de denkoefening te maken heeft toch wel iets goors in zich. Nadenken verdwijnt zo eigenlijk in een sopje van voorgekauwde weetjes die je meteen vergeet en niet assimileert. Ooit kregen we te horen dat onze leerlingen geen data meer hoefden te kennen die in het vak geschiedenis als een pijnlijke kies werden ervaren. Hoofdrekenen? We hebben toch een rekenmachine? Gedichten of stukken tekst memoriseren? Oude school (old school).
Het verkleint onze kennis maar kennis is macht. Dat was zonder uitzondering het allereerste wat ik mijn leerlingen vertelde, tijdens hun eerste les geschiedenis van mij. Je krijgt greep op de wereld door de dingen te kunnen benoemen en te weten. Ja, ik liet hen toch bepaalde data instuderen. Wanneer je alleen iets vaags over de Franse Revolutie weet en die misschien in de periode van de Middeleeuwen situeert, gaan de prehistorie en de Verlichting een rare wals uitvoeren die eindigt in een grijze massa zonder inzicht.
Grammatica en spelling: ze hebben hun nut. Je actieve verworven kennis van taal is iets wat je bij een elektriciteitspanne uit de brand kan redden. Schrijven zonder hulpmiddelen is een basisgegeven waar we wel wat moeite voor mogen doen. Moeite doen om iets aan te leren. Het is een basisgegeven.
Ik wandel op straat zonder telefoons of toestellen, en zie de wereld zoals ik die ‘geleerd’ heb. Wanneer ik aan de kassa van een winkel arriveer, weet ik meestal op een euro na hoeveel de rekening zal bedragen en dat doe ik om mijn hoofdrekenhersendeel te trainen. Ik vind zoiets niet zinloos.
Maar hoe moet dat dan met die spelling? Geven we toe aan de demotivatie en de desinteresse van jongeren om die correct (zoals eerder vastgelegd) aan te leren? Of maken we hen duidelijk, dat ‘moeilijk ook gaat’, zoals de generatie voor de mijne al wel eens in de ring smeet bij gemopper. Het zal nog waaien voor we een nieuwe spellinghervorming krijgen!
Niet alles van vroeger is achterhaald. Niet alles van nu is ouderwets.
En af en toe een foutje maken màg. Maar zo’n fout komt er, omdat je vertrouwt op je eigen kennis en geen hulpmiddelen inschakelt via een schuifbeweging op een toestel. Dat vind ik ontwapenend eerlijk en puur. Zoals de mens uiteindelijk in elkaar zou moeten zitten.
Ilse in de wereld 